कुवैतमा काम गर्ने एउटी कामुक नारीको आत्मा कथा

जिवन लामो छ कामुक बनेर यौनप्यासि बन्दैमा जीन्दगीको मजा नहुँदो रहेछ: कल्पना श्रेष्ठ

कुरा सन् २००७ देखि अहिले सम्मको हो। मेरो नाम कल्पना श्रेष्ठ हो अर्थात् स्कुल पढदाको नाम चीन कुमारी श्रेष्ठ हो । धादिंङग जिल्लाको बिकट गाँउ जोगीमारा गाविस ७ मा हो, मेरो घर। म मध्यम परिवारमा कृष्ण लाल श्रेष्ठको ठुली छोरीको रुपमा आज भन्दा २७ वर्ष पहिला जन्म लिएकी थिए । मेरो बाल्यकाल आमा बाबाको लाड प्यारमा बितेको थियो । त्यसैले होला म पुल्पुलिएकी थिए, बच्चा देखीनै चुलबुले र हठीस्वभावकी भएकीले मैले चाहे पछी हर कुरा मेरा बा आमाले पुरा गरि दिनुहुन्थ्यो ।

बुद्दी बिग्रिएर भनौ या त उन्मत्त भएर आफुभन्दा नाजुक अबस्थाको केटासंग पिरती गाँस्न पुगे । सन् २००४ तिर उसको र मेरो बिबाह त भयो तर गरिविको कारण मेरो आमा बाबासंग टाढा हुन पुगें । हामी दुईबाट एक सन्तान पनि भयो । झन भारी माथि सुपारी भने झैँ अर्को बोझ थपियो । त्यसपछि त के पैसाको लागि जिबन गुजर्नको लागि केहि बाँकी राखिन, मेरो आफ्नै शरिर समेत बेच्न थाले । केहि समयपछि हामी दुवै जना काठमाडौको नरदेविमा सानो पसलमा काम गरेर बस्यौ । त्यहाँको कामबाट प्राप्त पैसाले पनि जिबन धान्न सकिएन । मेरो बाहिरी यौन सम्पर्क र जागिरले परिवार चल्न नसकेपछी म बाहिरी देश नै जाने निधो गरे । अनि फेरी तीनै जना गाँउ गयौ, मैले केहि समय पहिले नारायणघाटको स्यानु भन्ने एजेन्टकोमा गएर विदेश जाने निधो गरे । अनि धादिंङ गएर हतार हतार पास पोर्ट बनाए । लग भाग ४० दिन पछी भिसा आयो । कुवेतको भिसा हात लागेपछी मैले उसलाई सोधे - 'काम कस्तो हुन्छ, पैसा कत्ति हुन्छ?' उसले मलाई भन्यो "१५ हजार्" तलब हुन्छ । एक परिवारको ३-४ जना भन्दा बढि बच्चा हुदैन र ८-१० घण्टा कम गरेपछी सुतेर बस्न पाइन्छ ।

त्यो कुरा सुनेपछी म ४० हजार पैसा ऋण खोजेर कुबेत तिर हिडने पक्का भए । २००७ को पहिलो हप्ता मेरो मनले साटेको जिबन साथी मदन कुमार श्रेष्ठ, पियारो मुटुको टुक्रा साइरस उ त्यती बेला जम्मा ३ वर्ष को थियो । उनीहरुलाई छाडेर धेरै पैसा कमाएर परिवार सुखमा बस्ने सपना बोकी भोलिपल्ट भालेको डाकमा गाँउको देवर सुवाससंग दिल्ली हिडे । दिल्लीमा गएर सात दिन बसेपछी बल्ल कुवेतको लागि जहाज छाड्ने निधो भयो । जब जहाज छाड्ने बेलामा गाँउ घर बाबा आमा परिवारका सम्झना आयो, झनै मुटुको टुक्रा छोराको यादले सतायो । मुटु दरो बनाए ३ साल पछी ४, ५ लाख रुपिया लिएर मेरो छोरा मेरो जिबन साथीसंग बस्छु भनेर जहाज चढे ।

जब कुवेतको एयरपोर्टमा आए सायद म एक्लै नेपाली थिए होला । त्यस जहाजमा सेतो कपडा लगाएको मान्छे मेरो नजिकै आयो, त्यो मेरो मालिक रहेछ, उसले लगाएको दिसदासा रहेछ पछी थाहा पाए । मलाई लिन आएको मालिक रहेछ, मेरो नजिकै आएर व्वाट इस यौर नेम भनेर सोध्यो । मैले उत्तर दिए मै नेम इज चीन कुमारी त्यस पछी कम कम भनेर पजेरोमा राखेर लग्यो । मलाई घरमा लागेपछी ५ तेले बिल्डिंग देखायो यहाँको कोठा टोइलेट बाथ रूम जम्मै साफ गर्नु पर्छ भन्यो त्यतीबेला नै मेरो हंसले ठाउँ छोड्यो । यत्रो काम कसरी गर्ने ८ घण्टा काम गर्ने सुरमा आएको मान्छे २२, २३ घण्टा काम गर्नु पर्नेभयो ।

पहिले पहिले त मन दरो बनाएर काम गर्न थाले तर भाषा नजानेको कारण कहिले घर मालिक त कहिले पाहुनाको यौन सोसन हुन् थाले, यौन शोषणमा म आफै यौनपिपासु भएको कारण त्यती गार्हो परेन । त्यस घरमा टेलीफोन भने चलाउनु पाईदो रहेछ । २ महिना पछी फोन किने अनि नेपाली दाई भाईको खोजीमा लागे त्यतिकैमा पूर्व तिरको दाईको नम्बर हात लग्यो । १ दिन २ दिन गर्दै हामी दुई को माया गाढा भयो । अब मेरो सपना यती रह्यो, घरमा १ लाख रुपियाँ भने पठाए ।

त्यतिनै बेला कुवैतमा भिभा फोन साथीबाट लिए र फ्री कल शुरु भयो सुनमा सुगन्ध भने झैँ । म चनाखो केटि भएको कारण कुवेतिलाई पहिले नै यहाँ मेरो श्रीमान छ, भनेको थिए त्यसपछि के थियो र मलाई यौन सम्बन्धको गार्हो परेन जति बेला चाहिए पनि उनी आउथे ।

यसरी दिन बित्दै थियो । हामी दुबैको चाहना अनुसारनै हामी नेपाल जाने २ महिना छुट्टी बिताउने निधोले काठमाण्डौं पुग्यौं अनि २ महिना बिताएर फर्कियौं । म आएर कुवेतीको घरमा बस्न नसक्ने अवस्था भएको कारण मलाई बाहिर उसले अरुसंग ऋण खोजेर निकाले । निकालेपछि म उनीसंग २,३ महिना मात्र बसे । म मा यौनको तृसना उसको सम्बन्धले मात्र पुगेन त्यसैले म कहिले सिरियाली, कहिले बंगाली, कहिले म्रि्री र कहिले अमेरिकनको सम्बन्धमा बचेको छु ।

मेरो घर परिवारका सारा कुरा भुलेर म त्यसै भौतारी रहेको छु । आज मेरो सारा सपना यौन तृसनाको कारणले गन्तव्यहीन भएको छ । यौनको जोसको कारण कुवेतमा रहने नेपाली दिदि बहिनिहरुको मेरो जस्तो हालत नबनोस । आफ्नो उदेश्य, आफ्नो परिवार र पारिवारिक धरातल जिवन साथीलाई कहिल्यै नविर्सनु होला । यो मैले भनेकी होईन मेरो अनुभवले भनेको हो । जिवन लामो छ कामुक बनेर यौनप्यासि बन्दैमा जीन्दगीको मजा नहुँदो रहेछ त्यो -णिाक मात्र रहेछ, समयमै होस पुर्‍याउँनुहोला