खसीको खपत

पोहोर-परारको तुलनामा यस वर्षको दसैंमा कांग्रेसीहरूले बेसी खसी काटेका छन् । नेपाली कांग्रेस पार्टीको वृत्तमा पहाडे एवं तराइन खसीको राम्रै खपत भयो । यसको दुई कारण हुनसक्छ । एक त सामान्य नै हो । दसैंको अवसरमा खसी-बोकाको बलि दिने चलन छ । यही नेपाली समाजको अविच्छिन्न सांस्कृतिक परम्परा हो । र कांग्रेसीहरू पनि अन्ततः नेपाली नै हुन् भन्नेमा के शंका छ ? अर्काे कारण अर्थसँग सम्बन्धित छ । बर्डफ्लुको प्रकोपले कुखुराको अभाव भएकोले खसी असाध्यै महँगो भयो । तथापि कांग्रेसीजनले सजिलैसित बजारबाट खसी खरिद गरे । यसले नेपाली कांग्रेस पार्टी र यसको नेता/कार्यकर्ताहरूका आर्थिक सबलतालाई देखाउँछ । वास्तवमा कांग्रेसको आर्थिक दृढतामा कुनै खसीले प्रभाव पार्न सक्दैन । (यसमा खसीका साथसाथै बोकाहरूलाई पनि सामेल गर्नाेस्) यी दुई -सांस्कृतिक र आर्थिक) सँगसँगै तेस्रो कारण पनि मौजुद छ । अर्थात् राजनीतिक कारण । सबैलाई थाहा नै छ, केही दिनअघि जेलबाट पाका कांग्रेसी नेता खुमबहादुर खड्का छुटेका छन् । ठ्याक्कै दसैंको बेलामा उनी जेलमुक्त भएकाले खुसीको आवेगमा कांग्रेसीहरूले भटाभट खसी-बोका ढालेका हुन् ।

नेपाली कांग्रेस पार्टीका नेता खुमबहादुर खड्का जेलबाट बाहिरिँंदा उनको धुमधामले विशिष्ट प्रकारको स्वागत भयो । छोटे-बडे कांग्रेसी कार्यकर्ता -नेताहरू पनि) अपार उत्साहसाथ बाजागाजाको लस्कर अघि-पछि लाएर आफ्नो नेता रहेको जेलमा पुगेका थिए । संयोगले मेरो एक मित्र पनि त्यही जेलको बाटो भएर हिँंडिरहेको थियो । -उसको घर उतै कतै हो क्यारे) कांग्रेसी नेता खुमबहादुरलाई जेल बाहिरको धर्तीमा उभिएको देखेर मेरो मित्र टक्क अडियो । शिरदेखि पाउसम्म रातो अबिरले ढाकिएका नेता खड्का भ्रष्टाचारको केसमा जेल परेका थिए भन्नेमा मित्रलाई अलिकति पनि विश्वास भएन । मित्रको यो अविश्वासमा मेरो पनि बलियो साथ छ । जो, जसले र जेसुकै भने तापनि मेरोलागि खुमबहादुर खड्का भ्रष्टाचारी हुनै सक्दैनन् । उनी एक सदाचारी नेता हुन् । सायद भूलवश सदाचारको स्थानमा भ्रष्टाचार हुनगयो । कहिलेकाहीं प्राणहीन शब्दहरूले पनि ठूलो गोलमाल गर्ने गर्छ । एक्कासी अदल-बदल हुन्छ । र भयानक अर्थत्रुटि हुनजान्छ । के नेता खुमबहादुरको मामिलामा यही भएको होइन र ? यसो ता कट्टर कांग्रेसीहरूका आँखामा सदाचार र भ्रष्टाचारमा त्यस्तो कुनै खास अन्तर पनि रहेको छैन । यसको पुष्ट प्रमाणको रूपमा जेलबाट भर्खरै खुलामा पदार्पण गरेका कांग्रेसी नेता खुमबहादुर खड्कालाई नै लिए हुन्छ । नेताजीलाई साक्षात जेलबाट छुटेको अपूर्व दृश्य देख्ने मेरो मित्रको भनाइअनुसार उनको लम्ब गलामा यामानको फूलमाला थियो रे ! यत्रो भारी भरकम फूलमाला उसले पहिले कहिल्यै पनि देखेको थिएन रे ! तीस-पैंतीस किलो जतिको फूलामाला थियो रे ! यति वजनदार फूलमाला धारण गरेर पनि खुमबहादुर अलिक पनि झुकेको -अथवा लच्किएको) अवस्थामा थिएनन् रे ! बरु तनक्क तन्किएर शानले जेलको मूलगेटमा खडा थिए रे ! अन्तिम 'रे'को प्रयोग गरेर म मित्रको अनुभव सुनाउँछु- नेपाली कांग्रेस पार्टीका नेता खुमबहादुर खड्का त भ्रष्टाचारीको साटो सम्पूर्ण सदाचारको प्रतिमूर्ति लागिरहेका थिए रे !

नेपाली कांग्रेस पार्टीका नेता खुमबहादुर खड्कासम्बन्धी मित्रको बखान सुनेर मलाई एउटा पुरानो कुराको याद आयो । अर्का वरिष्ठ कांग्रेसी नेता चिरञ्जीवी वाग्ले पनि खुमबहादुर खड्का सरहका भ्रष्टाचारी थिए । तथापि जेलबाट निस्कँदा उनले आफ्नो समकालीन खुमबहादुरले जस्तै भव्यतम् स्वागत पाउन सकेनन् । अहिले त त्यो फिका-फिका स्वागत दृश्यलाई सबैले विस्मृतिको गर्भमा फ्याँकी पनि सकेका होलान् ! कुन्नि, मैले कसरी सम्झेंँ ! यो एकाएकको सम्झना सँगसँगै मेरो मनमा प्रश्न पनि आयो- आखिरमा समान स्तरका कांग्रेसी र कांग्रेसीमा यस प्रकारको असमान भेदभाव किन ? लगत्तै अर्काे प्रश्न पनि उब्जियो- खुमबहादुर खड्का र चिरञ्जीवी वाग्लेका भ्रष्टाचारमा के कुनै तात्त्विक भिन्नता रहेको छ ? यस्तै एक अर्का परम भ्रष्टाचारी जयप्रकाशप्रसाद गुप्ताले पनि जेलबाट छुट्टी पाउँदा -पुरा म्याद गुजारेर) कुनै गतिलो स्वागत हासिल गर्नसकेका थिएनन् । यसको कारणचाहिँ म राम्ररी बुझ्छु । गुप्ताजी एक भूतपूर्व कांग्रेसी नेता भएकाले यस्तो भएको हुनुपर्छ । मतलव कांग्रेसीजनबाट अस्वागत । तर चिरञ्जीवी वाग्ले त शत-प्रतिशत वर्तमान कांग्रेसी नै हुन् ।

अन्त्यमा,

नेपाली कांग्रेस पार्टीका नेता खुमबहादुर खड्काको स्वतन्त्रताले कांग्रेसी जगतमा अतिशय खुसियाली छाएको भए तापनि उनी पहिले रहेको जेलमा भने गाढा उदासीको वातावरण व्याप्त छ । त्यहाँ रहेका पकेटमार, ठग, चोर, लुटेरा, गुन्डा, तस्कर, कालाबजारी, डाँका, डन, हत्यारा, बलात्कारी, भ्रष्टाचारी आदिले खुमबहादुरको अनुपस्थितिमा एकदम उदास-उदास भएर दसैं मनाए ।